NEW STEP BY STEP MAP FOR کامپوزیت

New Step by Step Map For کامپوزیت

New Step by Step Map For کامپوزیت

Blog Article

دندانپزشک متخصص ایمپلنت در ابتدا باید توصیه های مهم جهت مراقبت و نگهداری از ایمپلنت دندان را به فرد توضیح دهد.

همچنین، برخی موارد دیگر مانند اصلاحات ترمیمی، عملکردهای زیبایی‌ دندانی و درمان‌های خاص می‌تواند از طریق بهترین دندانپزشک پیگیری و درمان شود.

این طبقه‌بندی کامپوزیت رزین را به سه دسته گسترده تقسیم می‌کند:

صفحه‌هایی برای ویرایشگرانی که از سامانه خارج شدند بیشتر بدانید مشارکت‌ها

گاهی ممکن است غذایی در زیر دندان مصنوعی بماند و ایجاد عفونت کند.

انواع مختلفی از ترکیبات کامپوزیتی وجود دارند که برای ترمیم و زیبایی دندان استفاده می‌شود. ترکیب نهایی کامپوزیت یک ترکیب خمیری‌شکل است که به‌راحتی وارد حفره‌ها و ناهمواری‌های دندان می‌شود و آن را پر می‌کند.

آنالوگ ایمپلنت که نسخه کپی بدنه ایمپلنت است، به کوپینگ ترنسفر پیچ می شود.

[۲] برای اولین بار به منظور شروع واکنش‌ها، از نور فرابنفش استفاده می‌کردند، اما این روش دارای عمق درمان محدود بود و اثرات نامطلوبی برای بیماران و پزشکان داشت.[۲] به همین دلیل، مدتی بعد به منظور انجام واکنش پلیمریزاسیون مناسب بین ترکیبات کامپوزیتی استفاده از نور مرئی جای گزین نور فرابنفش شد.[۲]

استفاده از تکنولوژی طراحی به کمک کامپیوتر (کد / کم) در حال حاضر برای ساخت اباتمنت های سفارشی نیز قابل انجام است.

قالب گیری با استفاده از مواد سختی مانند پلی اتر یا check here پلی وینیل سولفید انجام می شود.

ایمپلنت دندان طبق فرآیندهای متفاوتی انجام میشود که البته بر اساس نوع فرآیند مورد استفاده بخش بندی میشوند: ایمپلنت تک مرحله‌ای، ایمپلنت فرو رونده، ایمپلنت ساب پریو استیل، ایمپلنت فوری و ایمپلنت دو مرحله‌ای

برای انجام کامپوزیت دندان چندین مرحله اساسی باید طی شود. در اولین قدم برای انجام این کار دندان‌ها باید آماده شوند. آماده‌کردن آنها شامل رفع مشکلات مختلف دندان‌ها مانند ترمیم دندان‌های جرم‌گرفته، درمان عفونت‌های دندان و عفونت لثه و غیره می‌شود. درمان دندان‌درد قبل از انجام کامپوزیت بسیار ضروری است.

در صفحه برخی از متخصص‌ها می‌توانید هزینه هر جلسه ویزیت را مشاهده کنید.

بخشی از کامپوزیت که نور نمی‌بیند و نرم باقی می‌ماند در واقع پلیمریزه نمی‌شود و در نهایت موجب آزاد شدن مونومرها می‌شود که سمیت دارد و نیز ممکن است باعث ضعف عملکرد مکانیکی کامپوزیت شود. دندانپزشک باید کامپوزیت را در یک حفره عمیق دندانی به میزان قابل توجهی جای دهد، هربار پس از ۲–۳ میلی‌متر جلو رفتن تابش نور را انجام دهد و این فرایند را هربار تکرار کند. میزان ضخامت کامپوزیت قرار داده شده بسیار مهم است مثلاً اگر بسیار ضخیم باشد باعث ایجاد حساسیت در حین جویدن می‌شود. کامپوزیت پس از قرار گرفتن در محل باید به راحتی توسط بیمار تحمل شود و حساسیت ایجاد نکندو نیز پایداری طولانی مدت داشته باشد و به میزان حداقل ده سال در حفره دندانی باقی بماند.[۶]

Report this page